دَ يار دَ کلې دَ کوڅې مازيګر
ما لېونے کړی،لېونے مازيګر

ما پۀ جنت هم بدل کړے نۀ د
دَ محبت دَ ميکدې مازيګر

دَ زړۀ لۀ درده ناقلاره وومه
دَ اور ترخې اوبۀ مې څښې مازيګر

سم لۀ ماښامه تبې ونيومه
تاراته کړې وې ښېرې مازيګر

رقيبان ؤبوږنېدۀ،ؤيرېده
مونږ چې يو بل ته شو نزدې مازيګر

ستا دَ ښائېست نه تاوېدۀ،لوګېدۀ
غزل غزل سپرلے سپرلے مازيګر

ستا پۀ کوڅه کښې راترغاړې ووځی
انګار انګار لمبې لمبې مازيګر

ځان ې ستايۀ،دَ ځان صفت ې کوو
زما غزل ې ماته وې مازيګر


زمونږ کوڅې ته دې کاتۀ،روان وې
زما صابره ماليدې مازيګر



..................................