Pashto MATALOONA 3



101. خدايه لوی مې کړې لويي را مه کړې
102. خر د ګل په بوې نه پوهېږي
103. خط له ټکي شروع کېږي
104. خوله يې د سوي شخوند وهي د اوښ.
105. د خدای قانون نه بدلېږي
106. د خره مينه لغته ده
107. د خلکو زور د خدای زور دی
108. د درواغو مزل لنډ دی
109. د دو پېسو شادي د لسو روپيو زنځير ويوړ.
110. د شيدو سوئ مستې پوك کوي
111. د صبر ميوه په مراد پخېږي
112. د صبر مېوه خوږه وي.
113. د عادت بلا په بسم الله نه ورکېږي
114. د غله په غره کې ځاې نشته
115. د غله په ږيره کې خلی ده
116. د لمدو خټو لږ اوبه پکار دي.
117. د لوګري چې لو ته زړه نکېږي نو لور په لوټه اچوي
118. د مشرانو خبره د کاڼي کرښه ده.
119. د واده او ګور شپه نه په کور کېږي.
120. دړندو په ښار کې يوسترګي پاچايي
121. رښتيا چې راځي، دروغو كلي ړنګ كړي وي.
122. د کبرجن سر ټيټ وي
123. درست کښت يې وخور دی يې لا مږه بولي.
124. درواغ د ناپوهه وزر دي
125. درواغجن حافظه نلري
126. درواغجن دې دروغ وايي عاقل دې قياس کوي
127. دوست به دې وژړوي، دښمن به دې وخندوي
128. دوست ته حال وايه دښمن ته لاپې
129. دومره خوږ مه شه چې عالم دې وخوري او دومره تريخ مه شه چې عالم دې وغورځوي
130. دومره ښه مکوه چې پرې ستومانه شې
131. زور يې د ملخ پټې وهي په مخ.
132. ژرنده که د پلار ده هم په وار ده
133. ژوند په اميد خوړل کېږي
134. ساده سړی خدای ساتي
135. سپى چې لېونى شي خپل خاوند هم خوري
136. سپور د پلې په حال څه خبر دی
137. سترګې له سترګو شرمېږي.
138. سل روپۍ پور کړه د ژمي شپه په کور کړه
139. شپه که تياره ده، مڼې په شمار دي.
140. غر که څومره جګ دی ، خو په سر يې لار شته.
141. غوا که توره ده شيدې يې سپينې دي.
142. غوټه چې په لاس خلاصېږي خولې ته صبر دی.
143. چې په ګوړه مري، په زهرو يې څه له وژنې.
144. قانع د خدای دوست دے
145. قصابان ډېرېږي غوا مردارېږي
146. لمر په دو ګوتو نه پټېږي.
147. لمړۍ ځان پسې جهان
148. له اوربشو نه اوربشې، له غنمو نه غنم، هوښيار ويل زه يې منم
149. له باران نه پاڅيد ناوې ته کيناست.
150. له بارانه تښـتېدمه، د ناوې لاندې مې شپه شوه.
151. له بدکرداره ځوی نه ښه ده ړنده ارتينه
152. له خپل څادر سره سمې پښې وغزوه
153. څادر ګوره، پښې غزوه.
154. له خوږو نه خواږه له ترخو نه ترخه د تا يې پرې څه
155. له شوروا نه مرور له غوښې سره پخلا
156. له لوږي مړ شه د منت خواړه مه خوره
157. له مياشې نه فيل جوړول
158. له ناکلالې ښځې جره بې کوره ښه دی
159. له وخت نه ګټه واخله
160. له ږيرې يې اخلي پر بريتو يې ږدي
161. له ښو نه ښه ځېږي له بدو نه واښه
162. لورې تاته وايم نږورې ته يې واوره
163. لږ به خورم هوسا به اوسم
164. لېوه ته چې نصيحت کړې په هغه ورځ دوه خوري
165. مات لاس غاړې ته لوېږي.
166. مار چې څومره کوږ ځي، خپل سوري کې سمېږي.
167. مار يې لنډئ کړ خو مړ يې نه کړ.
168. مار چې لنډى شي، ګړندى شي.
169. مال خپل ساته ګاونډی غل مه نيسه
170. ملامت سترګې نلري
171. مه مې يادوه بد پلار چې زه دې ياد نکړمه ښه پلار
172. موټی د خروار نمونه
173. موړ د وږي له حال څه خبر دی
174. مياشتې ته له لومړې ورځې دعا کېږي
175. ميلمه د کوربه سره نه جنګېږي
176. مينې نه مينه ځېږي
177. مکوه هغه کار چې نه دې مور کړی وي نه پلار
178. ناپوهه دومره په بل نه کوي لکه په ځان
179. نارينه غرونه غرونه، ښځې اړمونه.
180. نوم يې لوی کور يې وران
181. نيمچه ملا سړی کفر ته باسي
182. هر ځلېدونکي ته ملغلره مه وايه
183. هر څوک خپل شے ښاغلی ګڼي
184. هر کار په حوصله کېږي
185. هره ورځ اختر نه وي
186. هره ورځ د بلې مور ده.
187. هېڅ ګل بې اغزي نشته
188. وچې خاورې په دېوال نه نښلي.
189. وخت سره زر دي
190. وخت ښه قاضي ده
191. ورور دې هغه ده چې په درد دې وخوري
192. وروري به کوؤ خو حساب تر مينځه
193. وسله هغه چې په لاس کې درغله.
194. وسله هغه ده چې په لاس کې دې وي
195. ياپل ګور يا خپل ګور
196. يار له کوڅې تير شو رنګ يې هېر شو
197. يتيم د ژړا عادت وي
198. يو انار سل بيمار
199. يو وايي کور مې درجار، بل وايي زه هم سترګې لرم.
200. ځمکه د خدای ده کور دې خپل

__________________
Life is a tale told by an idiot...