آءُ گهڙي کن
هيٺ لهي آءُ
مونکي هڪڙي ڳالهه ڏسي وڃ
منهنجي هڪڙي
ڳالهه ٻڌي وڃ!
آءُ گهڙي کن هيٺ لهي آءُ
پنهجو جوڙيل
ڏيهه ُ ڏسي وڃ!
هڪڙ ا ماڻهو ننڍا ماڻهو
هڪڙ ا ماڻهو وڏا ماڻهو!
ڪهڙ ا ماڻهو،
تنهنجا ماڻهو،
پنهنجن تي نيشان هڻي وڃ!
ليڙون لوئي،
ڦاٽل چولو،
انگ اگهاڙي ڪنهنجي نياڻي،
غيرن آڏو جهول جهلي آ،
پنهنجن کي خيرات ڏئي وڃ!
نيراني ۽ پير اگهاڙي،
نٽهڻ اُسَ ۾ هَر هلائي،
ڪاري ڳڙ سان،
سُڪل ڀورا ،
هڪڙو ويلو تون به چکي وڃ!
آسيءَ کي جا ڏات ڏني تو
سائي ڪڇي ٿي،
سائي لڇي ٿي،
پوءِ ڇو دهريو ڪافر سڏجان،
مونکان پنهنجي ڏات وٺ
__________________
For me it is enough that I am different from others.
|